tovlamaq — 1. f. Tərpətmək, hərəkət etdirmək. <Zamanov> qol qılçasını tovlayıb boz atı yortdururdu. S. R.. Hacı istehza ilə əlini tovladı. M. C.. // Oynatmaq. <Dəli Həsən:> Misri qılınclar tovladıq; Dərin dəryalar boyladıq. «Koroğlu». Oğlan dedi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tovlama — 1. «Tovlamaq 1»dan f. is. 2. «Tovlamaq 2»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
girə — I (Balakən) təmizlənmiş fındıq anbarı II girə düşmeg: (Bakı) ağır, çətin vəziyyətə düşmək III girə qoymax: (Kürdəmir) tovlamaq, dilə tutmaq. – Adamı girə qoyub işdədir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hərrəməg — I (Bakı, Salyan) tovlamaq. – Yaşarı çox hərrədim, allada bilmədim (Salyan) II (Salyan) saya salmaq. – Abdulla söyüşçüldi, ağzı qızanda heç kəsi hərrəmir; – Mən heç kəsi hərrəmirəm, özüm öz ağamam (Bakı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tavatdamax — (Karvansaray) tovlamaq. – Ə:, məni nə tavatdersıη? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
al — 1. 1. sif. Qırmızı. Al bayraq. Al qan. Al şəfəq. – Al yanaqların sanasan ki, qızılgül xərməni; Tər zənəxdaninə baxdıqca cünun eylər məni. M. P. V.. Sənə al don yaraşır, niyə qarə geymisən sən; Məgər aşiqin ölübdür, sənə bu əza neçindir? S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aldatmaq — f. 1. Qəsdən yayındırmaq, başını tovlamaq, yoldan çıxarmaq. Təcrübəsiz adamı aldatmaq asandır. – Aldada bilməmiş dünyanın varı; Bir məslək eşqiylə yaşayanları. S. V.. 2. Yalan danışmaq, əsli olmayan bir şeyi doğru bir şey kimi göstərmək. Xacə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
barmaq — is. 1. İnsanın və bəzi heyvanların əl və ayaqlarının qurtaracağındakı beş mütəhərrik üzvdən hər biri. Baş barmaq. Şəhadət barmağı. Orta barmaq. Adsız barmaq. Çeçələ barmaq. Barmaqlarının ucunda (yavaşca, ayaqlarının altını yerə vurmadan). //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bişirmək — f. 1. Odun üstündə qaynatmaqla, qızdırmaqla yeyiləcək hala gətirmək, hazırlamaq. Xörək bişirmək. Aş bişirmək. Kabab bişirmək. 2. xüs. Odun, şiddətli hərarətin təsiri ilə sıx bərkidib, saxsılaşdırmaq və bu vasitə ilə hazırlamaq (saxsı şeylər,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
